„Każdy człowiek, nawet najskromniejszy,
zostawia ślad po sobie,
jego życie zahacza o przeszłość i sięga w przyszłość...” 

Rodzina, Bliscy i cała społeczność akademicka pożegnała Śp. Pana Profesora Walerego Pisarka. Odszedł do Domu Ojca przyjaciel naszego Uniwersytetu.  

W Księdze Mądrości czytamy:
"(Mądrość) jest bowiem dla ludzi skarbem nieprzebranym: 
ci, którzy go zdobyli, przyjaźń sobie Bożą zjednali (...).
Oby mi Bóg dał słowo odpowiednie do myśli 
i myślenie godne tego, co mi dano! 
On jest bowiem i przewodnikiem Mądrości, 
i tym, który mędrcom nadaje kierunek. 
W ręku Jego i my, i nasze słowa, 
roztropność wszelka i umiejętność działania".

Panie Profesorze! 
Przed dekadą pojawiłeś się w akademickim życiu Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II. To nie przypadek, że właśnie Ciebie na naszej drodze postawiła nam Opatrzność. Zagościłeś na dobre w przyjaznym  - co często podkreślałeś - środowisku Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej i inspirowałeś jego kadry do rozwoju potencjału naukowego, badawczego i dydaktycznego. Wiemy, że i Ty czerpałeś z ducha naszej uczelni, z mądrości najważniejszej z Ksiąg i z myśli personalizmu, który promuje prawdę, sprawiedliwość i godność osoby.
"Mądrość stół zastawiła obficie i na ucztę zaprasza swój lud". Dziękujemy, że spotykaliśmy się przy jednym stole. To nie był przypadek Panie Profesorze, że właśnie tu...

Panie  Profesorze! 
Twoje zasługi dla polskiej i światowej nauki i kultury są nieocenione. Byłeś człowiekiem wielkiego umysłu, Mistrzem Słowa, wspaniałym nauczycielem, postacią wielkiego formatu i wielkiego serca. Posiadałeś tę cenną zdolność i umiejętność łączenia akademickiego świata idei i życzliwej rozmowy o sprawach ludzkich i potrzebach bliźniego. Tym, co warto szczególnie podkreślić, jest Twój szacunek dla godności osoby i wielka pokora, które budowały i łączyły ludzi. Będziemy Cię wspominać, by okazać ludzką wdzięczność za wiele dobra, które nam podarowałeś. 

***

Śp. Profesor Walery Pisarek był nie tylko osobą skromną, ale i wybitną. Łączył te dwie cechy jako człowiek wielkiej kultury i głębi ducha. Jego postawa była dostrzegalna w bezpośrednich kontaktach ze społecznością uniwersytecką – pracownikami i studentami, w trosce o najwyższą jakość kształcenia, a także w jego spuściźnie. Pan Profesor pozostaje w naszej pamięci jako autorytet w dziedzinie słowa, dialogu i mediów, który z całym zaangażowaniem służył swoją pracą, swoim poświęceniem i swoim słowem. Odkrywając jako językoznawca piękno i sens słowa, wskazywał także swoim pięknym i dobrym życiem na Odwieczne Słowo jako źródło wszelkiego dobra. „Opatrzność działała” – powtórzył w jednym z ostatnich wywiadów. 
    Ufamy, że śp. Prof. Walery Pisarek jest dziś w rękach Bożej Opatrzności i doświadcza w pełni obecności Odwiecznego Słowa.
„Nie żyjemy, aby umierać...
ale umieramy, aby żyć wiecznie”.